Háttatal Sveinbjörns Beinteinssonar
Tólfta ríma – Samhent
| 261 Samhent Samhent |
Naumast unir hyggjan heit hverja stund á sama reit, fer því oft í ljóðaleit langt, ef hún til fanga veit. |
| 262 Framhent |
Gefið hefur glaða lund góður óður marga stund, engan feng í minni mund met ég betri heillafund. |
| 263 Framsneitt |
Þegar stigum þjóðar á þreyttur átti skjólin fá, sorgir margar fældi frá fríður kvæðahljómur sá. |
| 264 Frumstiklað |
Veita mátti mönnum þrátt marga gæfu ljóðið kátt, þeim er áttu annars fátt yndisval og gózið smátt. |
| 265 Frumstiklað, síðframhent |
Meinum rennir ýmsum enn óður góður, viti menn, oft þó spenni angur tvenn ýtum nýtast ráðin þrenn. |
| 266 Frumstiklað, síðsamframhent |
Berist vönduð ljóð um lönd, lýtin víti hyggin önd. Heimsku gröndum. Bresti bönd. Brýtur nýtar leiðir hönd. |
| 267 Misaukrímað |
Menn í skála Héðni hjá hetjuljóðin kveðnu á hlýddu, skáldum skýrum frá skemmtun hlutu dýra þá. |
| 268 Aukrímað |
Þar til ama enginn veit, öldin fagnar, lengi teit, sú hin djarfa, drengja sveit, dáðum kunnug, strengir heit. |
| 269 Framrímað |
Héðinn mælti: „Háskaför hreðusöm þó bjóði kjör, kveð ég aldrei æðrusvör, eða hryggðarmál frá vör.“ |
| 270 Stímað Áttstíma |
Tjáir ungur Úlfur þá: „Á þótt bylji nauðin há knáir aldrei fyrðar fá fláráðsverk til mín að sjá.“ |
| 271 Framrímað, sniðstímað |
Segir Hlynur: „Margur má meginraun í háska fá, heyi erju einn við þrjá, eigi mun ég renna þá.“ |
| 272 Bakhent Glymhent |
Kár svo þylja þannig vann: „Það ei tjást með sanni kann eg þó hitti annan mann, orðtak mér að banni hann.“ |
| 273 Mishent |
Héðinn mælti: „Mun þess gætt menn hvað stæltir hafa rætt, beygs ef kennir hjarta hrætt, háðið kvenna verður skætt. |
| 274 Misþráhent |
Nú er brenna blysin dags búist menn til ferðalags, hreimur gjalli gleðilags, gleymum spjalli sorgarbrags.“ |
| 275 Hringhent Hagkveðlingaháttur |
Dagsins heiða himni frá hlýir breiðast geislar á skógarleið og hrika-há hömrótt eyðifjöllin blá. |
| 276 Þráhent Listilag |
Blíðu fyllast fuglar þá, fríðum snillitónum ná, prýði gyllast hljóðin há hlíða milli dalnum á. |
| 277 Sniðstiklað |
Flokkur ríður fram á leið, fákar góðir renna skeið, fara snúðugt, gatan greið görpum hraða leyfir reið. |
| 278 Þrinnað |
Bragnar tvennir tíu fljótt traustum renna stíginn ótt fákum þrennum því að skjótt þreytu-sennu drýgist gnótt. |
| 279 Innsamyrt |
Hestar, mætti hlaðnir þá, hörðu mættu vegum á, eðlið mætt og hreystin há hrósið mættu sanna fá. |
| 280 Áttstiklað Áttþættingur |
Bæti fagur háttur hag; hverfi gagurt ljóðajag. Tröllaslag og ljúflingslag leiki bragasveit í dag. |