Háttatal Sveinbjörns Beinteinssonar
Þrettánda ríma – Stikluvik
| 281 Stikluvik Stikluvik |
Aftur hljóma lögin ljúf, lengja tekur daginn. Vísu ritar höndin hrjúf. Hugur dvelst við rímnastúf. |
| 282 Sexstiklað Sexþættingur |
Oft, er störfin þekk og þörf þreyta mig að hófi, ljóðum örvast lundin djörf, lýtin hörfa meinum gjörv. |
| 283 Sexstiklað, vikframhent Nýstikluvik |
Forna sagan fest í brag, færir kærast yndi, iðjudagur hækkar hag, hljómar fagurstuðlað lag. |
| 284 Sexstiklað, vikframsneitt |
Ort af rögnum eldforn sögn enn í minni lifir, flytur brögnum fræðagögn furðu mögnuð út úr þögn. |
| 285 Þríaukrímað |
Þaðan föng ég færi smá fram á stefjargötur, vill þó mjúkhent mærin sjá mína hætti og læra þá. |
| 286 Þrísniðstiklað Stiklusneitt |
Flyt ég annað efni um sinn undir fornum háttum; fyrir svanna muni minn mærðar rann í landið inn. |
| 287 Þríhent |
Eftir stranga ferð um fjöll fákar slarki lúðir fagran ganga fram á völl, fagnar langþreytt sveitin öll. |
| 288 Þríþráhent |
Vildu næði virðar fá, valinn haga fundu, skildist mæða mönnum frá mildum gæðalöndum á. |
| 289 Þríhent, vikframhent |
Tíu nátta þrotlaust þjark þeim í heima tvenna sýndi þrátt, við háskahark höldar máttu reyna kjark. |
| 290 Þríhent, vikbakhent |
Menn og hestar heilan dag hafa bið í friði, þeirra frestast ferðalag, fyrðar beztum una hag. |
| 291 Þríhent, vikþríþætt |
Næði lundi laufgum hjá lengi drengir fengu, festu blundinn bragnar á blómagrundu mjúkri þá. |
| 292 Þríhent, vikframsneitt |
Hugarboð um hættu frá Hlyni rænir svefni; engan voða samt hann sá, sem að stoði ætlun þá. |
| 293 Þríhent, vikbaksneitt |
Gekk í skóginn skammt á braut skati rændur blundi, undrast frjóa fegurð hlaut, foldin glóar öll við skraut. |
| 294 Þríhent, vikþrísniðþætt |
Fagran óð af ástarhug ungur drengur syngur; bjartan hróður hóf á flug, harmaljóðum vék á bug. |
| 295 Hringhent |
Lýsti hróðurorðum í yndisgóðum svanna, munaglóðin hæg og hlý hitar ljóðamálin ný. |
| 296 Hringhent, vikframhent |
Ljóðadrengur lofa má lengi vengið fagra, einnig strengur sterkur þá stefin tengir von og þrá. |
| 297 Hringhent, vikþríþætt |
Kátt í viðarkrónum þar kliðar fiðurliðið, fimur iðar flokkur snar, fagurt svið þeim búið var. |
| 298 Hringhent, þríframrímað |
Aukin létta gleðin góð gerðist þetta dægur, gauka nettu lofa ljóð laukum setta skógarslóð. |
| 299 Vikframhent |
Uggvæn hljóðin heyrðust þá, hræddir æddu fuglar, þegar óvin svarinn sjá sveiflast geyst um loftin blá. |
| 300 Vikframsneitt |
Renndu valir vosnöggt að veiðibráðum sínum. Eygði Hlynur atvik það, ekki meir að sinni kvað. |