Háttatal Sveinbjörns Beinteinssonar
Fimmtánda ríma – Braghent
| 321 Samrímað Braghent |
Hrífa mig úr heimalöndum hrjósturfjöllin, ég er orðin eins og tröllin, uni lítt við byggðasköllin. |
| 322 Samrímað, frumframhent |
Dunar, funar borgin breið í björtum ljóma, þar má greina ýmsa óma; ástarsöng og reiðihljóma. |
| 323 Samrímað, framhent |
Var ég þar og fögnuð fann í flokki glöðum, átti þátt í ærslum hröðum; ungir sungu á gáskastöðum. |
| 324 Samrímað, frumframsneitt |
Brátt mér þóttu fögru fjöllin fjarri vera; jarðarveldi jökla og hvera, jarðar grass og hraunið bera. |
| 325 Samrímað, framsneitt |
Þangað gengið því ég hef á þessum degi, heims og glaums af galsavegi, gleðiráðin þýddist eigi. |
| 326 Samrímað, frumbakhent |
Hér á frelsið fósturland á friðarsviði. Burt frá torgsins ös og iði einn ég geng — og vélarkliði. |
| 327 Samrímað, síðbakhent |
Þó að yrði andinn svalur ofan brúna leitar hyggjan lúna núna langt frá grænum búnað túna. |
| 328 Samrímað, bakhent |
Kýs ég um, því kostaheima kenni tvenna. Ofar hyggst ég enn að nenna, eigi fer við menn að senna. |
| 329 Samrímað, frumhent |
Neyta vildu virðar gildu vopna báðir, saman gengu fimi fjáðir, fullar ætla að reyna dáðir. |
| 330 Samrímað, samhent Skjálfhent |
Öxar þungar ófrið sungu yfir hausa, stríði þrungið stef tók rausa stálatungan blíðulausa. |
| 331 Samrímað, aukrímað |
Hvor að ynni erju þessa engir sáu. Djarft og ótt hjá drengjum knáu dansa vopnin lengi gráu. |
| 332 Samrímað, hringhent |
Öllum þótti frekleg furða fimi tveggja. Heljarþrótt og hugdirfð beggja hlýtur drótt að jöfnu leggja. |
| 333 Samrímað, sjöstiklað Sjöþættingur |
Stríðs á slóð var hávært hljóð í hrafnajóði, sylg af blóði borginmóði bjóst við góðum, nef svo sjóði. |
| 334 Skárímað |
Sáu varla vopnaskilin virðar þegar umráðendur hreystihugar hjuggust á, því snilldin dugar. |
| 335 Skárímað, sniðframrímað |
Hlynur þreytir harkamanninn höggvaþungur, raunin hörð og háskafengur honum gefst, því knár er drengur. |
| 336 Skárímað, sniðhringhent |
Stigamaður mælti þá í meginvanda: „Hættum stríði, hetjan reynda hlýt ég prýðiskjöldinn steinda.“ |
| 337 Frárímað |
Hlynur gegnir: „Hef ég síst í hug að láta vopn og sæmdir hér af hendi, heldur berst ég lífs að endi.“ |
| 338 Frárímað, mishent |
Segir hinn: „Við sátt og kynni saman bindum, látum allar erjur niður okkar falla, batni siður.“ |
| 339 Frárímað, hringhent Slaghent |
Hlynur segir: „Seint ég treysti svarramenni, sáttavegir sundur greinast, sumir eigi tryggir reynast. |
| 340 Hurðardráttur Hurðardráttur |
Gullið oft á gapaleiðir ginnir skata; þaðan liggja þröngir stigir; þessa vegi fáir rata. |
| 341 Hurðardráttur, miðskárímaður |
Því vil ég til þrautar okkar þrekdáð reyna. Gef ég eigi gripi mína greitt af höndum frjálsum neina.“ |
| 342 Hurðardráttur, frumhendur, frumbakhendur, síðstímaður Skotbending |
Mælti hinn: „Ég hals að sinni hlífi lífi, nú er liðs með nýtum grúa níðinglegt við einn að stríða.“ |
| 343 Hurðardráttur, frumtvíbakhendur, síðstiklaður Brotalag |
Burt á fákum fótaskjótum fara snarir. — Finnur Hlynur hópinn vina. Hermir rétt um atvik þetta. |
| 344 Hurðardráttur, frumþríhendur, miðtvíhendur, lokþríþættur Þrumulag |
Héðinn kveður happ að slapp þar halur valinn, „stríð hér víða vekur þrekinn verkaherkinn Rauður sterki. |
| 345 Hurðardráttur, frumþrístiklaður, miðstímaður, lokfjórþættur Bragagjöf |
Veit ég engan vaskan dreng sem varist fengi, Rauð, því greitt af görpum dauðum gekk sá rekkur ekki þekkur.“ |